چندی پیش وزیر کشور در گزارشی از اقدامات انجام گرفته برای کاهش التهابات اعتراضی در کشور و خنثی سازی اغتشاشات از جمله برنامه‌های مهم در این زمینه را برگزاری نشست هایی بین دولتمردان با قشرهای مختلف در دانشگاه‌ها ، مساجد و سایر مکان های عمومی عنوان کرد که در آن به گفت و گو و تبیین مواضع پرداخته شد.
اگرچه اینگونه حرکت ها بخشی از پروژه توجیه و التیام بخشی در مسیر کاهش التهاب های جامعه می تواند تفسیر شود اما آنچه مهم است کیفیت این جلسات و افراد توجیه گر و جامعه هدف است که عموما در اینگونه محافل انچه به تجربه ثابت شده است چهره هایی خاص و یک سونگر و توجیه کننده عملکردها در یک طرف قرار دارند ودر مقابل هم تعدادی اندک شمار از همان جبهه و جریان موافق می نشینند که بیشتر بیانگر تکرار گفته ها و شنیده ها است.
نکته مهم در تدبیری که باید برای اقناع افکار عمومی بویژه انانکه به هر دلیل ممکن معترض به سیاست های اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی و وضع موجود هستند، انجام گیرد، تغییر روش های اقناعی با سبک و پذیرشی است که مخاطبان اصلی به آن توجه نشان دهند و به عبارت دیگر هم مفسر و تحلیل گر باید با زبان جامعه معترض آشنا باشد و هم روش اقناع گری می بایست با سازو کارها و نیاز های موجود هماهنگی و به تعبیری زبان حال و دل معترضین را بفهمد و تاثیر گذار باشد وگرنه از دل جمع شدن جماعتی از حلقه دوستان و گذاشتن نام تبیین برآن جز مانند همه بی برنامه بودن هایی که با فرم های صورتجلسه‌ای رسمی می شوند و چیزی از ته آنها در نمی آید، هیچ فرقی ندارد.
جامعه ایرانی به شدت امروز نیازمند فضای گفتمانی است که از دریچه های مختلف بویژه از طریق فضاهای فرهنگی و هنری و پرداختن به شعر ، ادبیات داستان ، سینما و موسیقی و بازتولید صدها فضای جدید که هرکدام به سهم خود تلطیف کننده فضای عمومی جامعه در کنار انتقال پیام و آگاهی بخشی به آن است می باشد تا بتواند تاثیر گذار باشد.اینک کسانیکه در دایره حکمرانی خوب در اندیشه گفتمان سازی سیر می کنند باید نگاه دید را از عینک روی دماغشان فراتر برده و دنیا و جبهه امروز نسل مطالبه گر را که به هر دلیلی بویژه عفلت ها در برنامه ریزی و ندیدن آنها پای مطالبات نسلی و اینده خویش ایستاده اند، عمیق تر ببینند .
جامعه امروز ایران را نباید از عناصر همبستگی و ملیت و مذهب دور کرد زیرا انچه ایران را پایدار و حکمرانی خوب را ماندگار می کند توجه به عناصر همزاد پروری و نزدیکی بین دولت و ملت است .باید بیاندیشیم که پای گفت و گوهای صوری غیر فهم، کشور را هزینه نکنیم!
