نکته جالب اینجاست، ژاپن که در اولین میزبانی طعم لغو بازی‌ها را به دلیل جنگ جهانی دوم و نبرد مستقیم این کشور با چین چشیده بود، در سال ۱۹۶۴ تلاش کرد تا اعتبار بین‌المللی خود را در جهان احیا کند و پیامدهای سیاسی جنگ جهانی دوم را از بین ببرد، اما ژاپن بعد از لغو، تعویق را هم البته تنها برای ۲ ماه مَزه کرد. دلیل تعویق المپیک ۱۹۶۴ توکیو، موقعیت جغرافیایی خاص این کشور ناشی از گرما و رطوبت بالای آن بود. اما به هر شکل المپیک ۱۹۶۴ در توکیو برگزار شد و نوبت به سومین میزبانی ژاپن از المپیک در سال ۲۰۲۰ رسید. اما اوضاع باز هم به مراد چشم بادامی ها نشد و جهان یک بار دیگر بحرانی شاید به مراتب اسفناک تر از جنگ جهانی دوم یعنی شیوع ویروس کووید ۱۹ را تجربه کرد و همین مهم مانع از برگزاری این دوره از المپیک در سال ۲۰۲۰ میلادی شده بود.
اگرچه در جنگ جهانی دوم، هفتاد هشتاد میلیون نفر، طی شش سال کشته شدند، اما با نگاهی آماری به تلفات کرونا، می بینیم که این ویروس بعد از گذشت تنها دو سال، حدود ۲۰۰ میلیون انسان را آلوده و بیمار و درگیر خود کرده و بیش از چهار میلیون نفر را نیز به طعم مرگ کشانده است، که اگر خدای نکرده شیوع این ویروس به اندازه جنگ جهانی دوم یعنی شش سال به طول بیانجامد، یقینا آماری به مراتب وحشتناک تر از جنگ برجای خواهد گذاشت.
با این وجود درحالیکه می رفت شرایط کم کم به لغو این دوره از بازی ها بیانجامد، ناگهان ژاپن با کنترل اوضاع، امادگی خود را برای برگزاری المپیک ۲۰۲۰، با یک سال تاخیر در سال ۲۰۲۱ اعلام کرده است که خوشبختانه با موافقت کمیته بین المللی المپیک (IOC) و کشورهای عضو نیز مواجه شده است تا شاید سایه بدشومی و بدشانسی میزبانی توکیو از رقابت های المپیک رخت بربندد.
اما این ترفند برای بازگشت هیجان به دنیای ورزش کافی نبود؛ چراکه درست در زمانی که می رفت ژاپنی ها با بکارگیری پیشرفته ترین تکنولوژی های جهان، مانع از ورود و حضور ورزشکاران و تماشاگران آلوده به کووید ۱۹ به کشورشان شوند، یک بار دیگر جهان شاهد موج جدیدی از شیوع این ویروس منحوس به نام دلتا شد که نگرانی ها را در بین مقامات ژاپنی افزایش داده و ستاد برگزاری المپیک هم علیرغم میل باطنی خود تصمیم گرفته است این دوره از المپیک را بدون حضور تماشاگران برگزار نماید تا شاید المپیکی ایمن را شاهد باشیم، درحالیکه همه هیجان و لذت المپیک به تماشاگرانش است.
مردم ژاپن که انتظار داشتند این تصمیم فقط برای ممانعت از حضور تماشاگران خارجی باشد، سرمست از لذت بردن از تماشای المپیک به تنهایی بودند که، دولت ژاپن اعلام کرد حتی ژاپنی ها هم حق حضور در ورزشگاه ها را ندارند. اگرچه این تصمیم ضربه مالی سهمگینی به اقتصاد ژاپن می زند ولی ظاهرا راه گریزی از آن نیست.
اصلا یکی از اصلی ترین دلایلی که میزبانی از المپیک برای کشورها اهمیت دارد، سود کلان اقتصادی آن است تا جاییکه مشهور است می گویند این خزانه کشور میزبان است که برنده اصلی رقابتهایی مثل المپیک خواهد بود نه تیمهای ورزشی.
رقابت تمامی کشورهای مستعد در زمینه میزبانی رویدادهای ورزشی به امید دستیابی به منافع اقتصادی بالا صورت می گیرد، چون دولتها معتقدند نه تنها ارقام قابل توجهی به عنوان کمک هزینه برگزاری از سوی نهادهای بین‌المللی دریافت خواهند کرد، بلکه در طول یا دوران بعد از آن رویداد بزرگ، نیز جریان نقدینگی همچنان به سمت کشور میزبان در حرکت خواهد بود.
بسیاری از کشورهای علاقه مند میزبانی چنین رویدادهایی با توجه به اهمیت صنعت گردشگری و میزان جذب گردشگران طی این دوران، حساب ویژهای در جبران هزینههای خود توسط دلارهای گردشگران دارند، حتی بررسی ها نشان می دهد ژاپنی ها با میزبانی از المپیک ۱۹۶۴ موفق شدند نرخ رشد سالانه تولید ناخالص داخلی خود را پس از برگزاری المپیک رشد چشمگیری داده و از ۱۰٫۱ درصد به ۲۶٫۱ درصد رسانده و به این ترتیب ژاپن بعد از بازی های المپیک ۱۹۶۴، خود را به دومین اقتصاد بزرگ جهان تبدیل کرد. از این رویداد حتی با عنوان «انفجار توکیو» نیز یاد می کنند.
رویدادی که در این دوره ژاپن نه تنها از آن بی بهره خواهد بود بلکه حتی ممکن است با ضررهای میلیارد دلاری نیز روبه رو شود تا میزبانی از المپیک به کابوسی برای ژاپنی ها تبدیل شود.
