این روزها در گیلان فصل برداشت پیله ابریشم و به عبارتی ( کج چینی) فرارسیده است ؛چند روز پیش که ویدیو کلیپی از برداشت این پیله های سفید زیبا را نگاه میکردم ناخودآگاه سیر تکمیلی این کرم زیبا مبهوتم کرد. اینکه حتی کرم های کوچک ابریشم نیز در خلقتشان نهادینه شده است که همزمان با بلوغشان حجاب می گیرند و دور خود را می پوشانند و این پوشیده شدن مقدمه پروانگی و کمال شان میشود؛ چیزی که در خلقت تک تک ما انسانها نیز از آغاز بشر تاکنون نهادینه شده است. از زمان هبوط آدم و حوا به زمین این حس پوشیده شدن از دید دیگری در نهاد بشر وجود داشت و این خلقت سینه به سینه به آیندگان رسید.
زن و مرد ایرانی حتی زمانی که دین مقدس اسلام با تمام آیات روشنگر الهی اش نزول نیافته بود همواره زن و مردی پوشیده ،با حیا و موقر بوده اند.
امروز اما برخی زنان ایرانی را به زحمت می توان از اروپایی شناخت. بی آنکه بدانیم مصرف کننده صدها لوازم آرایشی مطلوب و نامطلوب داخلی و اغلب غربی شده ایم ولو در دانشگاه‌ها و مراکز علمی! تا آنجا که رییس سازمان غذا و دارو در آبان۱۴۰۰ اعلام می کند: ایران رتبه ی دوم مصرف لوازم آرایشی را در غرب آسیا دارد.
این در حالیست که حتی دانشگاههای کشورهای بیگانه چنین روند استفاده از مصرف لوازم آرایشی را لااقل برای مراکز علمی شان تجویز نمی‌کنند.
و این تنها بخشی از ماجرای عرصه ی حجاب و عفاف ماست؛ دیروز برای جوانی که با شلوار پاره در خیابان می گذشت دلمان میسوخت ،امروز هم دلمان میسوزد! دیروز به خاطر نداشتنش و امروز به خاطر ندانستنش!! ابزارهای بیگانه بی آنکه بدانیم به کجا می‌برد ما را که تاریکی را روشنی می بینیم و زشتی را زیبایی؟
کجای منطق و عقل شلوار شکافته را زیبایی می داند که منطق اسلامی ما ؟
کجای منطق و عقل محیط کسب علم را محل بزک های سرخ و سفید می داند که منطق دینی ما ؟
کجای منطق و عقل محیط زندگی آدمی را با محیط زندگی حیوانات یکی می داند که منطق ایرانی ما ؟
هرزگیهایی که چه بسیار زندگی ها را متزلزل نکرد؛ چه بسیار جوانان را که به جای شروع یک زندگی زناشویی سالم به سمت ولنگاری و گناه نکشاند، چه بسیار آشیانه ها را که ویران و چه بسیار مردان و زنان متاهل و متعهد را که به بیراهه نبرد.
جدای از تمام مسایل اقتصادی گریبانگیر کشور که تدابیر متخصصان این حوزه را می طلبد ضعف فرهنگ‌سازی و ضعف شناساندن ارزشهای دینی شاید بزرگترین سد پیش روی جاده ی حجاب و عفاف ما باشد.
بسیار فرهنگ‌سازی ها باید که به جوان امروز بگوییم:
« این راه که میرود به ترکستان است»
که جوان امروز خود به این آگاهی برسد تمام تلاش ابرقدرت، تو خالی کردن ذهن و فکر نوجوانان و جوانان معصوم ماست تا کشورمان را پایگاه دیگری برای فروش جنس های بی ارزش صادراتی اش تبدیل کند؛ تا ذهن و فکر جوانانمان را از استقلال طلبی، عرق ملی ،وطن پرستی، خداپرستی و مهمتر از همه عفاف و حجاب خالی کند و در این راه بی رحمانه و ناجوانمردانه با ابزار فضای مجازی میتازد . گوشی‌هایی که جوانانمان را در کنج خانه حتی چنان با فضاهای مجازی ناسالم غرق می کند که ناخودآگاه به یک مقلد تبدیل شود.
امروز جنگ در جبهه فرهنگی است و بالاترین سلاح، سلاح آگاهی بخشی.
اقدامی همچون تهیه ی نماهنگ «سلام فرمانده» که از شهری در شرق گیلان به صورت خودجوش گل داد و امروز ریشه هایش تمام دنیا را فرا گرفته است؛ حرکت ارزشمندی که چادرها را از لای پستو های خانه ها بیرون آورد و چه بسیار کودکان را که برای خرید محصولات حجاب و عفاف ارزشمند ایرانی که به فراموشی می رفت به بازارها برد و دستانی که برای پوشاندن موها لای روسری ها رفت تا با عرض ارادتی به امام زمان الگوی یک دختر و پسر ایرانی اسلامی، تمام قد به دنیا شناسانده شود .
نماهنگی چون «سلام فرمانده »نشان داد که طبیعت کودکان و نوجوانان ما پاک و الهی است و اگر با فرهنگ‌سازی هایی این چنین ریشه ای، ارزشمند و فراگیر ، هدایت و مراقبت شوند چه شکوفه ها که به بار نخواهد نشست.
امروز هرکس که دلش برای درخت تنومند وطنش می سوزد باید فرهنگ بسازد؛ یکی چون من با قلمش، دیگری با ساختن سرود و نماهنگی، آن یکی با ساختن بازی های مفید رایانه‌ای، دیگری با امر به معروف و نهی از منکرش و تولید کنندگان ما با تولید و عرضه ی لباس های، نجیب ایرانی اسلامی شان.
خلاصه ی کلام اینکه :
باید که با کلام ولایت به پیش رفت
دشمن رسیده است به بالای خاکریز
با علم و عقل و عشق برای وطن بجنگ
امروز ایستاده‌ای هرجای خاکریز
- نویسنده : رحیمه احمدپور
