دو عنوان خبر این روزها در رسانه ها انتشار یافت که با کمی دقت عمق فاجعه ای است که در بی توجهی ها گم شده است.
مرگ ۵۰هزار نفری ناشی از آلودگی هوا و خسارت پیدا و پنهان ۱۲هزار میلیارد تومانی ناشی از این آلودگی در کنار سخنان رئیس مجلس که مشکل کشور کمبود درآمد نیست بلکه هدر رفت درآمد و ناترازی مدیریتی است را اگر کنار هم بگذاریم و از همین ناترازی ها و فاجعه وارده بر کشور نمونه بیاوریم برای تمام آنها کافی است.
آنچه در گفتار رییس مجلس قابل درک نیست مسوولیت پذیری بخش های مختلف حاکمیتی در حکمرانی به دست مدیریت های ماتراز است که ریشه تمام آنها در منافع نگاه باندی و گروهی و خویشاوندی نهفته که جای متخصصین را تنگ کرده است.عمر رزیم گدشته و عملکرد آنان را اگر به کنار بگذاریم و وارد نقد دوران پیشا انقلاب نشویم که نقد آن جای خود دارد و منشا آن انقلاب، هم همین ناترازی بود، در سال های پسا انقلاب اگر روزگاران دفاع و روزهای انقلابی را هم کناری نهاده که واقعیت های عصر خود را داشت در دوران آرامش و برنامه ریزی های توسعه ای کشور که دولت و مجلس های مختلف با دیدگاه‌های متنوع در پی هم آمدند و دل ملت را با شعارهای خود ربودند را باید مقصر تمام این اتفاق ها دانست که هر کدام در این حجم ناترازی سهم خود را دارند و چوب لای چرخ آرامش ملت و توسعه کشور گذاشتند.
با مرور تاریخچه رخنه فرصت طلبان نشسته بر سفره ملت با هر بهانه و ربودن هزاران هزار میلیارد تومان سرمایه های کشورو زخم و چنگ هایی که بر چهر مردم زدند ، آنچه موجب تاسف است اظهار نظرهای دوگانه و دست پیش گرفتن ها و انداختن مسوولیت بر دوش دیگران مجهولی است که نمی دانیم کیستند، اما واقعیت چیز دیگری است و باید گفت جای دور نروید این متهم شما هستید!
سوال اصلی مردم از حکمرانان سال ها عمر گذشته بر آنان این است که پرداخت هزینه ناترازی ها چه وقت تمام می شود و آیا زمان سپردن کارها به فرزندان متخصص و نشستن بر نیمکت استراحت توسط بانیان وضع کشور نیست.مگر جز چند چهره تکراری در این سال های طولانی پسا انقلاب دیگرانی بر راس مدیریت کشور از مجلس و دولت بوده اند که مسوولیت این ناتراتزی های مدیریتی را بر دوش آنان انداخت.
آیا این جماعت که هر دوره با تکرار شعارهای رنگارنگ که حالا هم برای ماندگاری و تغییر ظاهری از رنگی و وضعیتی به رنگ دیگر زیر چتر واژه من ساخته دیگری چون وفاق آن هم از جنس ملی که بیشتر میلی و از این دست کلمات رفته اند تا سایه پیدا و پنهان حضور خود را توجیه کنند چیزی غیر آنچه این همه عمر ملت در آلودگی ها گذشت چیز دیگری هست وگرنه آنچه مردم خواستند تغییر وضع دیروز و حرکت بر مدار دیگری بود تا شاهد سایه نو آوری ها در حکمرانی با انگیزه بهتر در مسیر رفع چالش ها و گذر از یک سو نگری های مداخله گر در سرنوشت خود ،باشند!پس تا این ناترازی های مدیریتی است عمرها همچنان در آلودگی ها تباه و می رود.
- نویسنده : یونس رنجکش
