تیمور گورگین چولابی که مروج فرهنگ عامه و گویش اصیل گیلکی است از ترانه‌سرایان پرکار و از شاعران طنزپرداز گیلک است که در سال ۱۳۱۳ در روستای چولاب از توابع کوچصفهان متولد شد و اشعار گیلکی او در سال۴۱ و ۴۲ در مجله پیام نوین به چاپ رسید.
وی ، فرزند “ملا کاس آقا چولابی” از مرثیه‌سرایان معروف در روستاهای رشت آباد و چولاب بود و با اسامی مستعاری چون مورچه رشتی، مولانا رشتی و بی‌مخ میرزا، به مطالب طنز و شوخی، قلم می‌راند.
تیمور گورگین که شاعر بیشتر ترانه های ناصر مسعودی خواننده پرآوازه گیلانی است در مصاحبه اختصاصی با ایرنا که در خمام و در منزل پر از رد پای شعرای شهیر معاصر انجام شده بود بیان کرد: اشعار من سه بعدی است و برگرفته از سرزمینم ،و صدای مسعودی که پرورش یافته استادانی چون علی اکبر شهنازی، محمودی خوانساری و احمد عبادی است، هویت گیلان است.
وی ،ترانه های گیلکی را در مایه شور و دشتی می داند و می گوید: اگر غم نباشد هیچ نوینی، زاده نخواهد شد.
اسب سفید ، گل شقایق ، تی عید ترا مبارک، گول لاله ول بیگفته، آب طلا ، خوشه برنج و … اشعاریست از گورگین که با صدای ناصر مسعودی خوانده شده است.
به گزارش روابط عمومی اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی گیلان ،این نشان درجه یک هنری از طرف وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی و رییس شورای ارزشیابی هنرمندان، نویسندگان و شاعران کشور، با امضای نماینده وزیر و شورای فوق، نماینده سازمان برنامه و بودجه، نماینده وزارت علوم و تحقیقات و فن آوری و نماینده فرهنگستان هنر جمهوری اسلامی ایران به شاعر گیلانی اعطا شد.
” تیمور گورگین ” زاده ۱۳۱۳ محقق، شاعر ترانه های گیلکی معروف به مولانای گیلان نویسنده کتاب هایی چند و مقاله نویس سال های دور در روزنامه های اطلاعات و همشهری است.
