یکی از نمایندگان مجلس اصولگرای یازدهم گفته است خانه نداشتن برای ازدواج نکردن جوانان، بهانه است وگرنه آنها می توانند بروند اطراف تهران خانه اجاره کرده و صبح ها هم با اتوبوس و مترو سر کار بیایند!
اگر چه این جملات واکنش هایی را که همراه داشته است اما با همین جملات می توان فهمید که این نماینده چه میزان از فهم چالش های جامعه بویژه در حوزه های اقتصادی و اجتماعی برخوردار است و اگر تمام این ۲۹۰ نفر نشسته در خانه که ملت به آنها اجاره داده است اینگونه بفهمند، پس وای به حال روزگارانی که می گذرانیم!
اینگونه اظهارات و فهم آنها از زیست اجتماعی جامعه، آنهم از سوی متولیانی که بر مستند تصمیم گیری ها نشسته اند و سرنوشت ملت را در اختیار دارند، نشان از روزهای بهتر از این ندارد وگرنه آنچه امروز دغدغه جوانان برای ازدواج و زندگی است این خانه و چهار دیواری نیست، بلکه خانه ای که جستجوی آانند ، آرامش و ثبات و امنیت روانی است که دغدغه ذهنی جامعه شده و کسی نمی داند که فردا چه خواهد شد؟
متاسفانه ساده انگاری ها از موضوعات اجتماعی و تصمیم گیری براساس فهم و درک ناقص از چالش ها و مشکلات بدون ریشه یابی و در نظر گرفتن پیوست و زنجیره اتفاقات ، عواقب نامطللوب و جبران ناپذیری تاکنون در جامعه داشته که ادامه این روند و عدم اصلاح وضع موجود بر مبنای واقعیت ها و نیازهای نسلی می تواند خسارت های بر جای مانده را جبران ناپذیرتر کند.
جوان امروز در پیرامون زیست اجتماعی خویش به دنبال آینده و چشم اندازی روشن است که مسوولیت این آینده نگری بر عهده متولیانی چون این نماینده می باشد که در خانه به اصطلاح ملت جاخوش کرده اند و باید با اتخاذ تصمیمات و سیاست های راهبردی و وضع قوانین تسهیل کننده مسیر اشتغال و ازدواج و زندگی بهتر را فراهم کنند وگرنه با موعظه و حرف درمانی تاوانش همین است که می بینیم!
- نویسنده : یونس رنجکش
