گاهی وقت‌ها آن قدر در دوردست‌ها به دنبال اسوه‌ها و الگوها می‌گردیم که از دو قدمی‌مان غافل می‌شویم ؛از مردان و زنانی که شاید هر روز از کنارشان رد می‌شویم و حریم عظیم رسالتی را که خالصانه به دوش می‌کشند نمی‌بینیم.
به واسطه ی ثبت نام دخترم در یک پیش دبستان و مدرسه خوب بود که با این مکان آشنا شدم و از آن به بعد شیفته بانوان عفیفه ای شدم که در کسوت مدیر، معاون و معلم رسالت عظیمی را در عرصه ی آموزش و پرورش دختران مستعد این دبستان عهده دارند و هم و غمشان این است تا عرصه پرورش را که چند سالیست در مدارسمان گویا مغفول واقع شده و قربانی رقابتهای آموزشی گردیده است به موازات بعد علمی در دانش آموزانشان تقویت کنند تا در پایان مقطع ششم هر سال شاهد بالیدن دخترانی باشند که ساقه‌هایشان چنان در خاک پاکدامنی، دانایی و توانایی ریشه دوانده است که کمتر باد و طوفانی آن را سست خواهد کرد.
دبستان تربیتی قرآنی باغ ارغوان لاهیجان؛ نام مدرسه ای است که زحمتکشانش به راستی عشق را با حرفه شان عجین کرده اند.
لیلا بابایی مدیر این دبستان که در عین جدیت از چهره ای همواره خندان و مهربان برخوردار است در گفتگو با ما با بیان اینکه مدرسه باغ ارغوان دارای معلمانی آموزش دیده و آشنا با مباحث تربیتی است می گوید: این مدرسه بر اساس سند تحول آموزش و پرورش و ساحت‌های تربیتی که برای آن در نظر گرفته شده و بسیاری از آن غافلند در حال فعالیت است.
وی می‌افزاید: روش آموزشی در این مکان مهارت محور است به این معنی که دانش آموز با تلاش و فعالیتی که خود انجام می‌دهد برنامه‌های درسی را می‌آموزد و معلم به عنوان تسهیل گر در کنار او قرار می‌گیرد و از روش‌هایی همچون بارش فکری، بحث و گفتگو و پژوهش و… برای آموزش استفاده می‌شود.
این بانوی مدیر به اهمیت فرموده های مقام معظم رهبری در راستای توجه به مقوله ی مهارت محوری در مدارس اشاره نمود و اظهار داشت: فراخور حساسیت این مبحث تمام تلاشمان این بوده و هست که خروجی مان دانش آموزانی ماهر،متبحر و توانمند در بسیاری زمینه های هنری، ادبی، تربیتی و …باشد تا بهترین بهره وری را در جامعه داشته باشند.
بابایی طرح‌جابر را نیز از جمله طرح‌هایی عنوان نمود که هر ساله با شور و هیجان مضاعفی برگزار شده و دانش‌آموزان را به حرکت و تکاپو وا می‌دارد . طرحی که علاوه بر آموختن مهارت‌های پژوهشگری و تحقیق به دانش آموزان، در بالا بردن اطلاعات عمومی شان در حوزه‌های مختلف علمی ، نقش اثرگذاری ایفا می‌کند.
برگزاری نمایشگاه‌های مختلف از دستاوردهای دانش‌آموزان در مدرسه ، برگزاری جشنهای شاد و مفرح در مناسبت‌های مختلف و تبدیل مدرسه به مکانی سرزنده و پویا، آشنایی آنان با تاریخ شهر و استان ، بازدیدهای علمی از موزه‌های مختلف استان، آشنایی با محیط زیست و حفاظت از آن و برگزاری کلاس‌های مختلف: فن بیان، سواد رسانه، نویسندگی، شعر، قرآن، نقاشی، هنرهای دستی و … برای دختران این مجموعه آموزشی و توجه به مناسبت‌های مختلف دینی، آیینی از جمله اقداماتی بود که مدیریت مدرسه باغ ارغوان به آن اذعان داشت.
مقامهای متعدد دانش آموزان این مکان آموزشی در مسابقات مختلف از جمله کسب مقامهای :
اول شعراستانی ، اول نقاشی همگانی استانی، اول برگزیدگان نماز استانی ، مقام اول قرآن منطقه ایی ، مقام برتر در حفظ میرات فرهنگی و تاریخی به همراه دریافت تندیس از میراث فرهنگی استان و مقام اول در جشنواره دانایی و توانایی از دیگر نکات برجسته ای است که حاکی از رشد نهال پویایی در آن دارد.
اما آنچه این دستاوردها را شاخص کرده است توجه به بعد پرورشی، دینی و تربیتی کودکان و نوجوانان این مدرسه است که همواره از اولویت‌های تربیتی مدیریت و معلمانی است که به واقع با پای دل قدم در مسیر آموزش و پرورش می‌گذارند و این را دو سالی که به عنوان اولیا در این مکان قدم گذاشتم و یک سال و اندی که در کسوت مدرس در عرصه ی تعلیم شعر و ادب این نوحوانان ورود کردم با جان و دل لمس نمودم.
اینجا دمادم اذان ظهر اشتیاق دخترانی که با وجود خستگی ، در حیاط مدرسه وضو می‌گیرند تا به نماز بایستند و دخترانی که در اوج عفاف در عرصه‌های مختلف ورزشی و رزمی نیز حضور فعال دارند به خوبی احساس می‌کنی. آرامشی که از همبستگی دینی و اعتقادی در سه ضلع مدرسه، اولیا و دانش آموزان ایجاد شده است از دختران این مجموعه شکوفه هایی شاداب و بشاش و در عین حال باوقار ساخته است که به دور از غرب گرایی و توجه به ظواهر گذرا به دنبال ارزش‌ها و زیبایی‌های عمیق، معنوی و ماندگارند.
به عنوان یک صاحب قلم و فعال رسانه که چند صباحی است عمرش را صرف آموزش این دختران آفتاب است شاکرم که در حریم رسالتی پا نهادم که بزرگ زنانش، پرورش را فدای آموزش نکرده اند و آنگونه می‌آموزانند که واژه ی مقدس «پرورش» بر تابلوی «ادارات آموزش و پرورش» ما سنگینی نکند.
ای کاش مسئولین شهرستان و استانمان قدردان زحمات چنین مدارس، مدیران و مربیانی باشند که به واقع آبروی شهرستانند و با این همه افتخار، هنوز با حجم عظیمی از مشکلات مکانی دست و پنجه نرم می‌کنند.
دانش آموزانی که با وجود اینهمه فضایل از تحصیل در مکانی بزرگتر و امن تر محرومند . شاید زمان نوشتن تبصره ای باشد برای مدارسی که در شهرها و استانهای ما حرفی برای گفتن دارند و هنوز برابر با مدارس دیگر نگریسته می شوند و توانمندی‌های شان مغفول می ماند.
جایگاه دختران چنین مدارسی مکانیست شایسته احترامش تا مسیر تاریخ ساز شدن این دانش آموزان مستعد و توانمند بر مربیان ومتولیان آموزشی شان هموار شود.
امید که این مسیر با عنایت ویژه مسئولین ذیربط محقق گردد.
رحیمه احمدپور
