پس از فضا سنجی و ارزیابی های افکار عمومی در همراهی و پذیرش عناصر نظامی برای حضور در رقابت های انتخابات ریاست جمهوری و انتخاب رئیس جمهور نظامی در این مسند که در دوره های پیش هم سابقه ان وجود داشت و مشهور ترین آنها سرداران شمخانی و قالیباف و رضایی بودند که در رقابت های دوره های هشتم و نهم و دهم شرکت داشتند ، سردار دهقان اولین چهره نظامی برای ورود به عرصه رقابت های دوره سیزدهم ریاست جمهوری بود که رسما از چند ماه پیش اعلام نظر کرد و پای در میدان گذاشت.
اکنون به نظر می رسد با سخنان و تحلیل های سردار رضایی و استعفای سردار محمد از فرماندهی قرار گاه خاتم الانبیا که هردو چهره در فصای سیاسی با واکنش های تند و تیز مخالفان و جبهه گیری حامیان روبرو شده اند ،گزینه حضور نظامیان در انتخابات این دوره ریاست جمهوری جدی تر شده است.
انچه در میان سیاسیون واکنش هایی را برای ورود نظامیان به عرصه انتخابات بر انگیخته و گاهی استناد ممنوعیت ورود این عناصر در این میدان را سخنان و تاکید رهبر فقید انقلاب لسلامی بر می شمرند ، شبهه سازماندهی میدان داری نظامیان در قدرت اجرایی مدیریت کشور است وگرنه در قانون هیچ ممنوعیت و برداشتی از ورود افراد با پیشینه نطامی گری به عنوان یک شغل احساس نمی شود و با توجه به شرایط انقلاب و رویکرد انقلابیون و دوران جنگ تحمیلی و احساس تکلیف در میدان های دفاع از کشور چه بسیار از مدیران و کارگزاران نظام و نامزدها و روسای جمهور پیشینه نظامی گری و همکاری با این حوزه را تاکنون داشته اند.
کشور اکنون در شرایطی است که با توجه به تجربه چهار دهه نشیب و فراز و آزمون و خطا و انچه اکنون دیده و تجربه می شود نیازمند مدیران ارشد با توان بالای شناخت از دنیای پیرامونی و نیازهای داخلی و فهم توسعه گرا و بر خورداری از قدرت ریسک پذیری است که در جمع سرداران نظامی و سپاهی و سیاسی چندان کمیاب نیستند و واقع نگری نهادهای موثر می تواند در انتخاب از جمع گزینه های متنوع شرایط بهتری را برای گزینش مردم فراهم کند.
چالش های پیش روی نظام اجرایی کشور که بخش مهم آن بر امده از ضعف های ساختاری و ایجاد موانع و محروم کردن از بدنه کارشناسی و صاحب نظران و استفاده از مدیران کار آزموده در نظام تصمیم سازی و تصمیم گیری با نگاه خاص سیاسی و عدم کادر سازی است که در کنار ان باید به سیاست ها و استراتژی های راهبردی متاثر از روابط بین الملل نیز اشاره داشت و در این میان با توجه به پشتوانه عظیم و آگاهانه مردم از نگاههای توسعه گرایانه دولت ها و شعارهای مدعیان انچه مهم و اثر بخش به نظر می رسد حضور دولت و دولتمردانی از جنس تحولگرایی است حالا فرقی ندارد از کدام جنس شعلی باشند بلکه مهم به خط شدن ژنرال هایی است که توان مدیریت در عرصه داخلی و خارجی و روبرو شدن با واقعیت های جامعه و معادلات پیدا و پنهان قدرت و گام نهادن در میدان ریسک را داشته باشند.
شرایط امروز کشور به گونه ای است که با توجه به قدرت و توان بازدارندگی و امنیت ان و بازیگری منطقه ای در کنار فرصت هایی که در پیرامون به اتکای جغرافیای سرزمینی و موقعیت های خاص ژئوپلتیک ایران و منابع انسانی هوشمند این سر زمین وجود دارد نیازمند چهره ای در قامت نام و نشان این کشور و ژنرالی کار امد از هر جنسی چه نظامی و سیاسی اما بدور از نگاه و کارکرد باندی است ، پس اکنون زمان به خط شدن ژنرال ها است.
- نویسنده : یونس رنجکش
