دکتر محمد کشتی‌دار به مناسبت هفته سرآمدی آموزش در وبیناری تحت عنوان «آموزش دانشگاهی دروس عملی در زمان بحران ویروس کرونا» اظهار کرد: بیش از یک سال است که از عمر کرونا می‌گذرد و تمام دانشگاه‌های کشورهای بزرگ دنیا از جمله دانشگاه‌های مربوط به آمریکا و دانشگاه‌هایی که در اروپاست، درگیر کووید-۱۹ شدند.
وی افزود: در این ایام دانشگاه‌های دیگر به صورت مجازی فعالیت‌هایی داشتند و تحقیقات خویش را در زمینه علم‌آموزی به صورت مجازی پیش بردند. حتی مقالات و تحقیقاتی در زمینه کلاس‌های عملی دانشجویان صورت گرفت و به موضوعاتی از قبیل ارتباط بین دانشجو و استاد در حالت آنلاین که در واحدهای عملی نیاز است این رابطه چهره به چهره برقرار باشد، پرداخته شد. همچنین در خصوص شیوه تدریس در دوره کرونا آسیب‌شناسی‌های خوبی انجام گرفت و تلاش شد آموزش آنلاین به سمتی رود که آسیب‌های آن به حداقل برسد و کلاس‌ها برای دانشجویان مثمر ثمر باشد.
دانشیار مدیریت ورزشی دانشکده علوم ورزشی دانشگاه فردوسی تصریح کرد: شیوع ویروس کرونا در بیشتر کشورهای جهان اتفاق افتاد و تاثیرات فراوان آن بر فعالیت‌های اجتماعی، ورزشی، اقتصادی، سیاسی و آموزشی قابل کتمان نیست. از جمله بخش‌های مهمی که تحت تاثیر شدید شیوع ویروس کرونا قرار گرفت، آموزش عالی و برگزاری کلاس‌های تئوری و عملی در دانشگاه‌هاست. به همین دلیل حرکت نظام آموزشی کشور به سمت آموزش مجازی یک نیاز مبرم و اساسی است.
وی در خصوص چالش‌های آموزش مجازی دروس عملی تربیت بدنی عنوان کرد: زیرساخت و آمادگی لازم مبنی بر آموزش تربیت بدنی از طریق فضای مجازی به صورت فراگیر وجود ندارد. درس تربیت بدنی و آموزش آن در فضای مجازی توسط خانواده‌ها ممکن است اهمیت و جلوه کمتری داشته باشد. نبود شناخت، لزوم استفاده بهینه از فضای مجازی و نرم‌افزارهای موجود در امر ورزش و همچنین فقدان سیاست‌های مناسب تشویقی جهت بالا بردن انگیزه‌های فردی اساتید تربیت بدنی از چالش‌های آموزش مجازی دروس عملی به‌شمار می‌رود.
کشتی‌دار خاطرنشان کرد: نبود ساختار مدون استفاده از فضای مجازی در امر آموزش قبل از بروز بحران بیماری کرونا، عدم تطابق کمیت نیروی انسانی با نیاز بخش‌های مختلف آموزشی، محدودیت‌های حاکم بر فعالیت‌های ورزشی بانوان در فضای مجازی، ضعف فرهنگی در حوزه آموزش مجازی، برگزاری واحدهای عملی رشته تربیت بدنی و علوم ورزشی و کلاس‌های تربیت بدنی عمومی از جمله کلاس‌های عملی بود که با شیوع کرونا و تعطیلی دانشگاه‌ها برگزاری آن با مشکلات فراوانی روبه‌رو شد.
وی با اشاره به الزامات فعالیت آموزشی در فضای مجازی بیان کرد: در نظر گرفتن نوع ابزار آموزشی مورد استفاده فراگیر مانند موبایل، رایانه، تلوزیون و… برای ساخت محتوا ضروری است؛ به طوری که فونت، رنگ، قالب و اشکال مورد استفاده در هر مورد متفاوت از دیگری است. حجم اطلاعات ارائه شده باید با خواسته‌های تمرینی و عملی همخوان باشد؛ به طوری که ملاحظات زمان و مکان رعایت شود. محتوا باید طوری تهیه شود که پاسخ به سوالات احتمالی فراگیر در آن شفاف بیان شده باشد و حجم فایل‌های ارسالی باید با بهترین کیفیت و در کمترین حجم ممکن تهیه شود.
دانشیار مدیریت ورزشی دانشکده علوم ورزشی دانشگاه فردوسی اضافه کرد: اجرای تمرینات عملی و حرکتی و در ضمن آن، بیان نکات ایمنی و اساسی حرکت با جزئیات دقیق و در قالب‌های مورد نظر مانند عکس، پوستر و نماهای مختلف ویدیوئی نیاز دیگری است که باید در این کلاس‌ها به آن توجه کرد. در واقع محتوا باید طوری تهیه شود که در آن مسیر ارتباط تعاملی برای بازخورد و پاسخگویی تعیین شود. جایگزینی دروس عملی گروهی با دروس عملی انفرادی که در این شرایط قابل اجرا باشد و راه‌اندازی و مدیریت سایت‌ها و نرم‌افزارهای اختصاصی آموزش دروس عملی تربیت بدنی همانند سامانه ستاو با محتواهای چند رسانه‌ای و به روز از دیگر اقدامات برای برگزاری کلاس مجازی دروس عملی است.
